Schizofrenia

Objawy schizofrenii dzielą się na trzy główne kategorie: objawy pozytywne (halucynacje (np. słyszenie głosów), urojenia (fałszywe przekonania), zaburzenia myślenia), objawy negatywne (spłycenie emocji, anhedonia (brak odczuwania przyjemności), wycofanie społeczne, apatia) i objawy poznawcze (problemy z koncentracją, pamięcią i funkcjami wykonawczymi).

Przyczyny schizofrenii nie są do końca poznane, ale uważa się, że wynikają z kombinacji czynników genetycznych, biologicznych, środowiskowych i psychologicznych. Nieprawidłowości w strukturze i funkcjonowaniu mózgu, zaburzenia neuroprzekaźników oraz stresujące wydarzenia życiowe mogą przyczyniać się do rozwoju choroby.

Diagnoza schizofrenii opiera się na ocenie objawów klinicznych przez specjalistę zdrowia psychicznego, wywiadzie z pacjentem oraz, często, wywiadzie z rodziną. Zwykle stosuje się kryteria diagnostyczne zawarte w DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) lub ICD-10 (International Classification of Diseases).

Leczenie schizofrenii zazwyczaj składa się z farmakoterapii, psychoterapii i wsparcia społecznego, które angazuje w programy rehabilitacyjne, czy daje wsparcie w zatrudnieniu.

Schizofrenia jest chorobą przewlekłą i nie ma na nią lekarstwa, ale odpowiednie leczenie może pomóc w zarządzaniu objawami, poprawie jakości życia i zapobieganiu nawrotom choroby.

Tak, wiele osób z schizofrenią, które otrzymują odpowiednie leczenie i wsparcie, może prowadzić satysfakcjonujące życie, pracować, utrzymywać relacje i uczestniczyć w życiu społecznym.