Praca nad wadami wymowy czy wypracowaniem prawidłowych funkcji strefy orofacjalnej głównie się kojarzy z pracą w wieku dziecięcym. Obecnie staje się coraz bardziej popularna wśród osób pełnoletnich. Osoby dorosłe zgłaszają się z wadami wymowy oraz korekcją prawidłowych funkcji języka. Coraz częściej wzmocnienie mięśni aparatu artykulacyjnego jest zalecane przez innych specjalistów.

Problem prowadzący do rehabilitacji stomatologicznej może być (i zazwyczaj jest) też bardziej skomplikowany. Staw skroniowo-żuchwowy jest sprzężony (praca połączona/współzależna) z wieloma miejscami w naszym ciele – mięśnie podpotyliczne i karku, mięśnie obręczy barkowej i mięśnie twarzy. Ten złożony system „naczyń połączonych” wraz z przewlekle występującym stresem i częstymi problemami stomatologicznymi ukazuje jak wiele może być przyczyn tej dysfunkcji jak i samych jej rodzajów, skłaniających do korzystania z usług rehabilitacji stomatologicznej. Dlatego też proces rehabilitacji skupia się na bardzo dokładnej diagnostyce i ścisłym określeniu problemu. Zazwyczaj konieczna jest również współpraca ze stomatologiem, gdyż prawie zawsze, w tym przypadku, problemy obu dziedzin łączą się. Zabiegi rehabilitacyjne polegają głównie na równoważeniu napięcia tkanek miękkich, optymalizacji ruchu stawowego z pomocą terapii manualnej oraz edukacji pacjenta i zmianie niepoprawnych przyzwyczajeń, przez co uzyskuje się zmniejszenie obciążenia całego kompleksu stawów skroniowo-żuchwowych.
Kolejna wizyta skupia się głównie na przeprowadzaniu technik leczniczych pod kątem obserwacji poczynionych na pierwszej wizycie. Analizowane są
nowe wzorce i zachowanie, które pacjent wprowadził lub odkrył. Na koniec terapii zalecone są w ćwiczenia, które mają podtrzymać efekt terapeutyczny i nauczyć pacjenta nowych zachowań w obrębie aparatu żucia.

Problem prowadzący do rehabilitacji stomatologicznej może być (i zazwyczaj jest) też bardziej skomplikowany. Staw skroniowo-żuchwowy jest sprzężony (praca połączona/współzależna) z wieloma miejscami w naszym ciele – mięśnie podpotyliczne i karku, mięśnie obręczy barkowej i mięśnie twarzy. Ten złożony system „naczyń połączonych” wraz z przewlekle występującym stresem i częstymi problemami stomatologicznymi ukazuje jak wiele może być przyczyn tej dysfunkcji jak i samych jej rodzajów, skłaniających do korzystania z usług rehabilitacji stomatologicznej. Dlatego też proces rehabilitacji skupia się na bardzo dokładnej diagnostyce i ścisłym określeniu problemu. Zazwyczaj konieczna jest również współpraca ze stomatologiem, gdyż prawie zawsze, w tym przypadku, problemy obu dziedzin łączą się. Zabiegi rehabilitacyjne polegają głównie na równoważeniu napięcia tkanek miękkich, optymalizacji ruchu stawowego z pomocą terapii manualnej oraz edukacji pacjenta i zmianie niepoprawnych przyzwyczajeń, przez co uzyskuje się zmniejszenie obciążenia całego kompleksu stawów skroniowo-żuchwowych. Kolejna wizyta skupia się głównie na przeprowadzaniu technik leczniczych pod kątem obserwacji poczynionych na pierwszej wizycie. Analizowane są nowe wzorce i zachowanie, które pacjent wprowadził lub odkrył. Na koniec terapii zalecone są w ćwiczenia, które mają podtrzymać efekt terapeutyczny i nauczyć pacjenta nowych zachowań w obrębie aparatu żucia.

Terapia indywidulna ( konsultacja + zabieg) jest koncepcją badania i leczenia, zajmującą się odnajdywaniem i leczeniem zaburzeń funkcjonalnych układu ruchu. W wyniku prowokacji określonych tkanek bezpośrednio w badaniu odnajdujemy zburzone struktury, aktualizujemy stopień ich uszkodzenia oraz odnajdujemy szczegóły przyczyn dolegliwości.

Terapia indywidulna ( konsultacja + zabieg) jest koncepcją badania i leczenia, zajmującą się odnajdywaniem i leczeniem zaburzeń funkcjonalnych układu ruchu. W wyniku prowokacji określonych tkanek bezpośrednio w badaniu odnajdujemy zburzone struktury, aktualizujemy stopień ich uszkodzenia oraz odnajdujemy szczegóły przyczyn dolegliwości.

Terapia indywidulna ( konsultacja + zabieg) jest koncepcją badania i leczenia, zajmującą się odnajdywaniem i leczeniem zaburzeń funkcjonalnych układu ruchu. W wyniku prowokacji określonych tkanek bezpośrednio w badaniu odnajdujemy zburzone struktury, aktualizujemy stopień ich uszkodzenia oraz odnajdujemy szczegóły przyczyn dolegliwości.